Witajcie:) Im bliżej lata, tym więcej wiadomości od Was dostaję co ćwiczę, jak długo, ile razy w tygodniu, co jem i jak schudłam. Sporo do pisania, dlatego postanowiłam rozdzielić ten post na kilka części, żeby porządnie odpowiedzieć na każde z pytań. Zaznaczam, że nie jestem w tym temacie żadną specjalistką i wszystko co wiem jest metodą prób i błędów na przestrzeni około 2 lat i czytaniu różnych blogów oraz poradników. Wiem również, że gdybym skorzystała z pomocy dietetyka lub trenera personalnego efekty byłyby znacznie lepsze, a błędów znacznie mniej. Dlatego jeśli ktoś ma taką możliwość, myślę że warto. A możliwe, że w przyszłości i ja się wybiorę:) Dzisiaj taka pogadanka bardziej o tym jak zaczęłam, od czego i co mnie zmotywowało.

Od zawsze należałam raczej do szczupłych i drobnych osób. Uwielbiałam również jeść nie wiarygodne jak na tak niewielką osóbkę ilości jedzenia, a w szczególności słodycze i fast foody. Potrafiłam sama pochłonąć całą dużą pizze, a znajomi śmiali się, że gdzie ja to wszystko mieszczę. Pewnie znacie podobny schemat, po zajęciach do maca, po imprezie do maca, jak nudy to też do maca - istna macowa masakra. Przeprowadzając się do Krakowa, co wieczór zasiadałam z miską popcornu i oglądałam filmy. Tym sposobem, nie zauważyłam nawet kiedy zaczęłam tyć, a moje zdrowie i samopoczucie znacznie się pogorszyło. Przyszedł maj 2014 i mierzenie strojów kąpielowych przed wakacjami. Wtedy przed lustrem doznałam szoku, moja sylwetka wyglądała okropnie - była to najlepsza motywacja - zrobiłam wtedy zdjęcia i ten widok do dzisiaj mi towarzyszy w chwilach zwątpienia. Możecie zobaczyć różnicę na zdjęciu TUTAJ.

Droga do osiągnięcia wymarzonego celu chyba prawie w większości przypadkach jest wyboista i pełna niespodzianek (zwykle nie koniecznie tych dobrych). Ja popełniłam w tym temacie masę błędów, jednak mimo wszystko staram się do dziś osiągnąć to co sobie wyznaczyłam. Żeby wyrobić dobrą sylwetkę na wakacje, potrzeba zwykle kilku miesięcy treningów i diety. Jednak tak naprawdę każdy moment jest dobry, żeby zacząć. Najważniejsze to aby zdrowe nawyki stały się naszą codziennością przez cały rok. I aby nasze ciało i samopoczucie było dobre o każdej porze roku.

Najgorszy błąd jaki można wg mnie popełnić to rzucanie się od razu na głęboką wodę. Dieta 1000 kcal, gdzie po 2 tygodniach człowiek zjadłby dosłownie wszystko. Mordercze treningi, które nie dają przyjemności, a szybko zniechęcają. Zajawka u mnie przyszła z czasem. Na samym początku tylko ćwiczyłam, a jadłam jak do tej pory. Tylko tym sposobem straciłam już kilka pierwszych centymetrów. Zdrowszym odżywianiem, zainteresowałam się dopiero rok później, gdzie czułam, że po porostu stoję w miejscu już od jakiegoś czasu. Pokochałam aktywność fizyczną, odzwyczaiłam się od słodkiego, a fast foody nie smakują jak dawniej. Od czasu do czasu, jak mam ochotę to zjem i trochę ciasta czy kawałek pizzy (już nie całą;). Nie zakazuje sobie niczego, ale robię to z umiarem, od czasu do czasu, a w pozostałe dni staram się pilnować menu jakiego sobie wyznaczyłam. Na temat jedzenia i ćwiczeń poświęcę osobne posty, bo jest tego naprawdę dużo. Aktualnie wyglądam już lepiej, ale przede wszystkim czuje się zdrowiej i jestem radośniejsza.


Czasami nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo potrafimy się zaniedbać w krótkim czasie. Od nas zależy co z tym zrobimy i czy mimo częstych porażek się nie poddamy. Samo mówienie zacznę od jutra (od poniedziałku, od 1 maja/czerwca itd itp) i nic nierobienie tylko oddala nas od celu, natomiast każda próba nawet ta nie udana nas przybliża. Warto zacząć od teraz! :)